A. Kasım Baltacı
 

Itır Şahı

Mevsimlerin karşısında
Solmayan beyaz bir çiçek
Hem hayaldir Itır Şahı
Hem de iman gibi gerçek.
Kapımı açık tutarım
Ki Itır Şahı gelecek.

Aydınlanır karanlığım
Mor ışıklardan süzülür
Şekiller birleşir tek-tek
Gönlüme resmi çizilir.
Itır Şahı yüreğime
Alevden harfle yazılır.

Pencereme vurur rüzgar
Gelir şiir hecelerle
Yağmur sevdamı ıslatır
Sevdam büyür gecelerle.
Itır Şahı çıkagelir
Kördüğüm bilmecelerle.

Zamanın kıvrımlarında
Sorular keser yolumu
Şiirin pınarı hasret
Vuslat şairin ölümü.
Itır Şahı damarımda
Dolaşan ateş yalımı.

Hayal dünyam renk cümbüşü
Gülümseyip el ederim
Yalnızlığın lezzetini
Zerre-zerre hissederim.
Itır Şahı’nın ardından
Kaf Dağına yol giderim.

Savdı herkes sırasını
Aslı, Leyla ve Züleyha
Yeter ki sen bulmak iste
Her çölde vardır bir vaha.
Itır Şahı bu başlangıç
Söylenecek söz var daha.

Ruhum Zindanda Kaldı

Gözlerim bağlanarak,
Elim kelepçelendi.
Karanlık perde perde,
Ruhumda şekillendi

Demir şakırtıları,
Ve nöbetçinin sesi.
Bir kaçak yakalandı,
Hazırlansın hücresi.

Beş numaralı hücre,
Zamanın buz tuttuğu.
Asırlara eş değerde,
Saniyenin artığı

Gün ışığına hasret,
Rengi solmuş bir deri.
Zaman, zaman ey zaman,
Bir ileri üç geri

Buraya mazlum düşmez,
O halde suçlusun sen.
Adalet yanılmaz ki,
Beyhude ne söylesen.

Konuş konuşamazsın,
Ağlamak, gülmek yasak
Bir yasak ki sormayın,
Yaşamak, ölmek yasak

Ekmeğim taştan katı,
Ve kırık çanakta su.
Ölümü hatırlatır,
Zindanların uykusu.

Ve bir gün olmaz olur,
Demir kapı açılır.
Hürriyetin kokusu,
Üzerime saçılır.

Derler; eğlen, gül, oyna,
Bedenin azad olsun.
Nereden bilecekler,
Ruhum zindanda kaldı.

Üşüyorum

Izdırabımın sırrı
Kördüğüm bilmecede
Hatıralar tutuşur
Alevden bir gecede
Üşüyorum

Kan sızar yüreğimden
Halimi bilmez fertler
Kambur üstüne kambur
Sırtımda yüklü dertler
Taşıyorum

Zayıf tutsak bedenim
Kurtulurken tuzaktan
İşte ölüm meleğim
El ediyor uzaktan
Koşuyorum